Wymagania glebowe i klimatyczne
Rośliny rzepaku nie mają szczególnych wymagań glebowych, ale najlepiej udają się na glebach żyznych, bogatych w próchnicę, o głębokiej warstwie ornej i nie zakwaszonych (o odczynie pH zbliżonym do obojętnego 6-7). Rzepak dobrze plonuje również na glebach lżejszych, o ile są one utrzymane w wysokiej kulturze i zasobne w składniki pokarmowe. Natomiast z powodu niskiego i niestabilnego plonowania bezcelowa jest uprawa rzepaku na glebach bardzo słabych (kompleksy: żytni słaby, żytni bardzo słaby i zbożowo-pastewny słaby). Pod rzepak nie nadają się gleby podmokłe i zakwaszone, suche piaski oraz torfy i mursze, na których może wymakać i wymarzać. Rzepak nie jest absolutnie rośliną, którą można zagospodarować odłogi. Rzepak ozimy w porównaniu ze zbożami ozimymi jest rośliną mniej mrozoodporną i przy braku okrywy śnieżnej jest wrażliwy na niskie temperatury. Przy wyborze pola trzeba zwracać uwagę nie tylko na jakość gleby ale również na ukształtowanie terenu. Wzniesienia wystawione na działanie mroźnych wysuszających wiatrów, często pozbawione okrywy śnieżnej, jak również podmokłe zagłębienia są zdecydowanie gorszym stanowiskiem niż równe pola o łagodnym spadku. O dobrym przygotowaniu roślin do przezimowania świadczy rozwinięta rozeta liściowa złożona z 8-10 liści oraz silny korzeń o średnicy 8-10 mm w szyjce korzeniowej sięgający na głębokość 20-25 cm. W praktyce najczęściej rośliny rzepaku są uszkadzane przez przymrozki wiosenne. Rzepak jest rośliną wymagającą pod względem agrotechnicznym. O powodzeniu uprawy decydują takie działania jak: wybór odmiany, przygotowanie gleby do siewu, termin siewu i siew, nawożenie, ograniczone zachwaszczenie, profilaktyka i zwalczanie chorób grzybowych, profilaktyka i zwalczanie szkodników.
Eugeniusz Stanisław Stefaniak / Źródło www.odr.pl