Uwarunkowania lokalizacji plantacji
Z ekonomicznego punktu widzenia powierzchnia pojedynczej plantacji rzepaku powinna wynosić co najmniej 1,5-2 ha. Pozwala to na lepsze wykorzystanie poniesionych nakładów. Dlatego bardziej atrakcyjna jest uprawa w gospodarstwach większych obszarowo nastawionych prorynkowo i silnych ekonomicznie. Małe plantacje są narażone na proporcjonalnie większe straty plonu wyrządzane przez szkodniki występujące w dużych zagęszczeniach na obrzeżach pól. Ponadto, drobne gospodarstwa zazwyczaj nie posiadają własnego parku maszynowego do uprawy, pielęgnacji i zbioru rzepaku oraz nie zawsze są w stanie zapewnić poprawną agrotechnikę. Uprawiając rzepak w rejonach, w których występuje chowacz brukwiaczek, konieczna jest zmiana miejsc siewu lub siew w oddali od ubiegłorocznej plantacji z uwagi na zimujące samice, które wychodząc wiosną łatwo odnajdują i atakują rośliny. Ze względów fitosanitarnych rzepaku nie powinno się uprawiać częściej niż co cztery – pięć lat (w rotacji nie większej niż 20-25%).
Eugeniusz Stanisław Stefaniak / Źródło www.odr.pl